ξεδράμω

κυνηγώ, καταδιώκω κάποιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἐξ-έδραμον (βλ. και λ. ξ[ε]-) αόρ. β' του ἐκτρέχω, με σίγηση τού αρκτ. φωνήεντος].